"دوران تلاطمات تاریخساز جهانی٬ دوارن تعرض مستقیم کمونیستی "
گفتگو با على جوادى٬ بخش دوم

صدای کمونیسم کارگری: اما بورژوازی آرام نمیشیند. مقابله خواهد کرد. آیا تدابیر جدیدی اتخاذ نخواهد کرد که متناسب با مواضع و معضلات کنونی باشد؟ آیا با این موج اعتراضی مقابله نخواهد کرد؟

علی جوادی: ببینید اینکه بورژوازی آرام نخواهد نشست ویژگی دوران حاضر نیست. مسلما آرام نخواهد نشست. این جانورانی که اسارت اقتصادی و انقیاد سیاسی را بر اکثریت عظیم مردم تا کنون تحمیل کرده اند٬ هیچوقت آرام نخواهند نشست. همواره٬ چه در روز آفتابی و چه در روز برفی٬ آماده سرکوب و تحمیق مردم هستند. دستگاه سرکوبشان٬ ماشین نظامی شان٬ دستگاه تبلیغات و تحمیق شان تماما برای مقابله با چنین اوضاعی حدادی و آماده شده است. نتیجتا مشاهده اقدامات سرکوبگرایانه بورژوازی در هر دوره ای نکته خاصی در رابطه با ویژگی های اوضاع کنونی و مختصات آن دوران نمی گوید. واقعیت همیشگی بورژوازی این است. اگر غیر از این بود باید متعجب میشدیم. اما آن چیزی که امروز مورد توجه ماست٬ آن ویژگی ای است که دوران حاضر را از دوران قبلش متمایز میکند. تفاوتها را مشخص میکند. واقعیت مهم این است که جهان تغییرات چشمگیری کرده است. بورژوازی پراکنده و متشتت و بحران زده است. اعتراضات و اقدامات توده های مردم زمین زیرپایش را داغ کرده است. کارگر و مردم زحمتکش دارند اراده خودشان را تحمیل میکنند. این نیروی سوم است که در سطح جهان دارد اعمال اراده میکند. بورژوازی اساسا در حال عکس العمل و واکنش نشان دادن است. بعضا در حال عقب نشینی است. پراکنده است. راه حل مورد توافق و روشنی ندارد. سیاست ریاضت کشی اقتصادی اش زیر ضرب توده های مردم زحمتکش قرار دارد. امروز بورژوازی تحت تاثیر اعتراضات بی سابقه جهان معاصر خسته و سر در گم است. این واقعیت برای کارگر و کمونیسم نوید بخش و امیدوار کننده است. این دوران میتواند دوران تغییرات سرنوشت سازی به نفع کارگر و بشریت متمدن باشد.
 
صدای کمونیسم کارگری: شما اشاره کردید که جهان وارد دوران پرتلاطمی شده است٬ دستخوش تلاطمات سیاسی و اجتماعی مهمی شده است. سئوال من از شما این است که وظیفه کمونیستها و جنبش کمونیسم کارگری به طور مشخص در این دوران پر تلاطم چیست؟

علی جوادی: من سعی میکنم خلاصه پاسخ بدهم. در اساس وظیفه ما این است که بگوئیم آزادی بشر٬ رهایی بشر٬ تنها و تنها در صورت در هم شکستن مناسبات اقتصادی سیاسی استثمارگرایانه نظام سرمایه داری ممکن است. این پاسخ٬ این "نه" اعتراضی٬ "نه" به وضعیت موجود از جانب کمونیسم کارگری باید به "نه" اعتراضی توده های مردم و توده های کارگر تبدیل بشود. و علاوه بر این و مهمتر٬ مسئله این است که آن جنبش اعتراضی که به خیابان می آید٬ آن جنبشی که اعتراض خودش را چه در اشکال اعتراض خیابانی و چه در اشکال اعتصابی٬ چه در قیام٬ چه در شورشهای اعتراضی مطرح میکند٬ این پرچم اعتراضی را باید در جلو صحنه داشته باشد. متاسفانه هنوز اینطور نیست. متاسفانه هنوز در جوامع متفاوتی این جوهر وجودی مادیت و انسجام لازم را پیدا نکرده است. تحزب پیدا نکرده است. سیاست و پرچم روشن خودش را پیدا نکرده است. و این وظیفه جنبش ما٬ جنبش کمونیسم کارگری است که با تشدید تلاش خود٬ پیروزی را تعریف و عملی کنیم٬ راه پیشروی را تعریف و روشن کنیم .

ما یک وظیفه تاریخی بر عهده داریم. به همان میزان که تلاطمات سیاسی پیش رو در سطح جهان تاریخی و دورانساز هستند٬ به همان میزان وظیفه ای را که کمونیسم کارگری در مقابل خود دارد و رسالتی را که باید به سرانجام برساند٬ تاریخی تر و پر اهمیت تر است. اما همین جا باید تاکید کنم که این کار آسانی نیست. موانع بسیاری در مقابل ماست. نیروهای بسیاری علیه جنبش و طبقه ما در حال آماده باشند. اما چنانچه بتوانیم این "نه" اعتراضی را به "نه" اعتراضی توده های کارگر و مردم زحمتکش تبدیل کنیم شاهد تغییرات بزرگ و زیبایی در جهان معاصر٬ که لجن از سر و رویش میریزد٬ خواهیم بود. تغییراتی که میتواند واقعا زیبا و دگرگون کننده و انسانی باشد. تغییراتی که تاثیرات بسزایی در زندگی انسانهای بسیاری خواهد داشت .

صدای کمونیسم کارگری: بیانیه اشاره میکند که تحولات این دوران ربط چندانی به ناسیونالیسم ندارد و در واقع در جوهر خود یک همبستگی جهانی را منعکس میکند. چرا؟ آیا جنبشهای ناسیونالیستی نمیتوانند در این دوران تاثیر گذار باشند؟

علی جوادی: نکته بسیار مهمی را مطرح کردید. بیانیه اشاره کرده است که یکی از مشخصات اوضاع سیاسی حاضر٬ بر خلاف دوران پیشین٬ این است که ناسیونالیسم٬ چه از نوع "چپ" و چه از نوع راستش٬ تحرک چندانی در این شرایط ندارند. تاثیر چندانی بر اوضاع سیاسی ندارند. ما شاهد این نیستیم که ناسیونالیسم با ایجاد تفرقه٬ با تبلیغ برتری ملی و قومی٬ با تبلیغات زهر آگین ملی توانسته باشد٬ توده های مردم معترض را زیر چتر خود گرد آورده باشد. و یا اینکه بخشهای قابل ملاحظه ای از مردم معترض این پرچم اعتراضی و خصوصیات را از آن خود کرده باشند. اتفاقا پدیده ای را که مشاهده میکنید همبستگی بین المللی است. همبستگی و نوعی انترناسیونالیسم. مردمی که در مقابل "ملت" دیگر صف نکشیده اند٬ مردمی که خود را از قرار با شاخص های ملی و قومی تعریف نمیکنند.
شاید با قدرت بتوان گفت که در طول تاریخ بشریت ما شاهد چنین اعتراضات زنجیره ای و در چنین ابعاد گسترده و با چنین خصوصیاتی نبوده ایم. اینکه در طول زمانی کوتاه در جوامع متعددی ما شاهد اعتراضاتی باشیم که در جوهر خود یکسانند٬ اعتراضاتی که حکومتهای مختلف سرمایه را زیر ضرب گرفته باشند٬ اعتراضاتی که فریادهای مشابهی را سر بدهند٬ مشاهده نشده است. به اعتراضات در مصر و تونس و بعضا در لیبی و یمن نگاه کنید. یک همبستگی قوی و فرا ملی در این اعتراضات به چشم میخورد. از طرف دیگر به اعتراضات در اسرائیل نگاه کنید. صدها هزار تن در اسرائیل دست به اعتراض میزنند. بر پیراهن های تنش شان شعار همبستگی با مردم ستمدیده فلسطین نقش بسته است. انزجار خودشان را بطور عملی از ستم دولت "خودی" بر مردم فلسطین به نمایش میگذارند. با شعارهایشان اعلام میکنند که خواهان برسمیت شناسایی کشور مستقل فلسطین بر مبنای مرزهای سال ۶۷ هستند. این اعتراضات به درجات زیادی زهر و سم تبلیغات ناسیونالیستی را که بر نفرت "ملت" اسرائیل از "ملت" فلسطین استوار شده است٬ خنثی کرده است. ببینید جنبشهای ناسیونالیستی٬ چه در اسرائیل و چه در کشورهای "عربی" سرمایه گذاری بسیاری بر نفرت ملی کرده اند. یک پایه حاکمیتشان همین تفرقه و نفرت ملی و قومی است. این سرمایه گذاریها اکنون ورشکسته شده است. این یک تحول تاریخی است که باید برسمیت شناخته شود. زهر ناسیونالیسم را همبستگی عمومی مردم خنثی کرده است. ما کمتر در طول تاریخ شاهد چنین تحرکاتی بوده ایم. این یکی از زیبائیهای اعتراضات دوران معاصر است.
 
صدای کمونیسم کارگری: چه نکات و ملاحظات پایانی دارید؟

علی جوادی: من میخواهم توجه تمام شنوندگان را٬ تمام فعالین کمونیست٬ رهبران کارگری٬ نیروهای چپ و آزادیخواه و برابری طلب را به این مساله جلب کنم که دوران عوض شده است. ما وارد یک دوران تاریخی جدیدی از تحولات بشری شده ایم. در این دوران گوش های شنوای بسیاری برای عقاید و ایده های آزادیخواهانه٬ برابری طلبانه٬ سوسیالیستی و کمونیستی وجود دارد. شاید خیلی ها در دوران گذشته بر اثر تبلیغات کر کننده دستگاه های بورژوازی و تحت تاثیر فشار جنبشهای دست راستی مایوس ونا امید شده باشند. امیدشان را به اینکه یک دنیای بهتر٬ یک زندگی بهتر ممکن است٬ مقدور است٬ و به دست خود بشریت امروز قابل تحقق هست٬ از دست داده باشند. اما امروزه با قدرت میتوان گفت که آن تبلیغات زهر آگین به آخر خود خط رسیده است.
 
به اوضاع سیاسی جهان حاضر نگاه کنید.  به توده مردم معترض. حتی بسیاری که در دوره های قبل میکوشیدند رنگ هر ذره آزادیخواهی را از پیکر خود پاک کنند امروز میکوشند خود را از نیروهای راست دور کنند. اینها تنها نمونه های کوچکند. در این دوران کمونیسم کارگری میتواند پیشروی های بزرگی داشته باشد. حتی اگر قدرت را در گوشه ای از آن کارگر و توده مردم زحمتکش نکند٬ حداقل میتواند بمثابه یک نیروی جدی هر تحول سیاسی ظاهر شود. این دوران دوارن تعرض مستقیم کمونیسم کارگری است. دورانی که امکان ساختن یک دنیای بهتر٬ بدست خود مردم کارکن بیش از هر زمان ممکن است. باید تلاش کرد!

فراخوان حزب اتحاد کمونیسم کارگری این است که این ویژگی ها را باید شناخت. برمبنای این ویژگی ها باید ساخت. "نه" کمونیسم کارگری را باید به "نه" اعتراضی توده های مردم تبدیل کرد. باید بر مبناش سازمان داد. فراخوان ما به رهبران عملی کارگری و رهبران جنبش های اعتراضی آزادیبخش و برابری طلب این است. راه دیگری برای پیروزی به غیر از "نه" کمونیسم کارگری نیست. "نه" های موجود تماما رنگ و روغن زدن به وضعیت موجودند. درد بیکران توده های مردم را صرفا تمدید میکنند و تداوم می بخشند. برای تحقق آزادی٬ برای تحقق برابری٬ برای تحقق رفاه باید گام های بلندی برداشت. باید سازماندهی کرد. باید بسیج کرد. باید متحد کرد. باید پرچم  کمونیسم کارگری را برافراشت .

• با تشکر از فخری جواهری و احمد بابایی برای انجام مصاحبه و پیاده کردن متن مصاحبه .